Lebensbejahung und Lebensverneinung auf der Kanzel

[= Levensaanvaarding en levensafwijzing op de preekstoel]

München (tuduv) 1995,  215 blz.

Het ‘verlangen om te leven’ wordt binnen de kerk soms afgeweerd door er op een argwanende of moraliserende manier naar te kijken, aldus een ervaring die vaak beschreven is. Daartegenover wordt in dit onderzoek in een eerste stap systematisch-theologisch beredeneerd dat schepping, verlossing en voltooiing opgevat moet worden als een drie-enig goddelijk jawoord ook tegenover het verlangen om te leven.
Vervolgens worden preken over een bij uitstek ‘levens-aanvaardende’ tekst (Johannes 10:10 – ‘Ik ben gekomen opdat zij leven hebben en overvloed’) onderzocht. Met behulp van de transactionele analyse worden de concrete uitingen van het ‘verlangen om te leven’ van een prediker in kaart gebracht.
Verder wordt onderzocht in hoeverre hij dit verlangen aanvaardt dan wel afweert, hetzij voorwaardelijk, hetzij onvoorwaardelijk.
Daarbij wordt een duidelijk verband zichtbaar tussen (a) de vraag of een prediker zijn eigen verlangen om te leven aan­vaardt en (b) zijn verkondiging en zijn standpunt in een aantal fundamentele theologi­sche vragen. Dit heeft praktisch-theologische implicaties en consequenties die in het laatste deel van het boek aan de orde komen.
[uitverkocht; nog enkele exemplaren bij de auteur verkrijgbaar]